rozdział 35

   A więc tak muszę się wam przyznać że schodzę ze skrajności w skrajność. W tamtej notce były same opisy, w tej zaś są prawie same dialogi xD ja chyba nie umiem zachować równowagi. 
   Notka znowu krótka -,- ale dłuższa niż ostatnio! ^^ jest o wszystkim i o niczym, konkretniejsze rzeczy będą w następnej :3 miłego czytania :)

***

• Wiecznie nie masz dla mnie czasu! - żalił się Nejiemu Kiba.
• Mam, ale ty w tym czasie masz treningi.
• No taak... a po moich treningach ty masz coś wiecznie do roboty... Neji?
• Ym?
• A nie mógłbyś ustawić sobie treningów w tym samym czasie co ja?
• A ty raz w życiu nie mógłbyś dostosować się do mnie?
• Jaki raz w życiu?! Nie pierwszy i nie ostatni raz dopasowuje się do ciebie!
• Czyli się dopasujesz? - zapytał podchwytliwie Hyuuga.
• Jakoś. Ale ty będziesz wymyślał to gdzie i kiedy idziemy.
• I znowu wszystko na mnie zwalasz...

   Kiba spojrzał na niego gniewnie.

• Dobra. Ale pchlarza ze sobą nie bierzesz.
• Ej! Ale jak inaczej mam go przyzwyczaić do ciebie?
• Kochanie wiesz dobrze ze on mnie nie lubi i ja też za nim nie przepadam. - próbował mu przetłumaczyć do głowy.
• Nie przepadam to mało powiedziane w tym wypadku. - powiedział nadąsany Inuzuka.
• No wiem, wiem. - powiedział całując go po skroni.
• Ale ja by ci zależało to byś się do niego przekonał! - powiedział odciągając go od siebie.
• Na litość boską, Kiba weź ty się posłuchaj! Mówimy o psie, o dość mądrym psie nie chętnie przyznaję, który ma swoje zdanie. Nie będę mu się podlizywał żeby mnie polubił. Nawet jak byś miał z tego powodu skakać pod samo niebo.
• Czyli nie jestem dla ciebie ważny...
• A TOBIE CO ODBIŁO?! Jesteś dla mnie ważny jak cholera!
• Co nie zmienia faktu że nie zrobisz tego dla mnie. - zrobił wielką naburmuszoną mine.
• Kiba.
• Neji.
• Co ja z tobą mam? - przytulił się do niego.

   „Sasuke... dlaczego, dlaczego ty się nie budzisz? Czekam już tak długo... i nic. Patrzę się na ciebie już miesiąc... Na twoją śpiącą twarz... Chciałbym z tobą gdzieś pójść, najlepiej do ciebie... Wtulić się w twoje ciało, wplątać swoje palce w twoje włosy i całować... Pragnę twoich ust, tak dawno ich nie miałem...”

• A może razem będziemy trenować? Wtedy będziemy spędzali więcej czasu ze sobą. - zaproponował Neji.
• Hm niech pomyślę... nie.
• Nie?
• Nie.
• Dlaczego?
• Pomyśl. Wyobrażasz sobie mnie ćwiczącego, spoconego, zdejmującego z siebie koszulkę?
• Bez problemu.
• Domyślam się. - wysłał mu prośne spojrzenie. - Za to ja nie wyobrażam sobie ciebie w takiej sytuacji. - wysłał mu pytające spojrzenie – To znaczy nie wyobrażam sobie żebyś w takiej sytuacji się na mnie nie rzucił.
• Obawiasz się że jestem większym erotomanem, niż na jakiego wyglądam?
• Uznaję to za pytanie retoryczne. Ale przyznaj, trudno by ci było się powstrzymać.
• Trudno? Teraz ledwo wytrzymuję. No wiesz las, pustkowie, nikogo nie ma, cała polana dla nas i do tego twoja obcisła koszulka i przylegające spodnie...
• Wiesz kochanie, skoro jest ci tak trudno, to może ja się trochę od ciebie odsunę. - powiedział wstając z trawy.
• A tylko spróbuj a pożałujesz! - zagroził mu, zamykając go w swych ramionach.