rozdział 27

   Sasuke wrócił po rozmowie z Nejiem do miejsca gdzie czekali na niego Naruto i Sakura. Kiedy podszedł do nich bliżej zauważył że Sakura jeszcze odsypia a Naruto jest jakoś smutny.

• Co się stało? - zapytał z czułością szatyn.
• Dałem Kibie kosza.
• Był tutaj?
• Tak, przyszedł do mnie, pewnie chciał pogadać o „naszym związku” czy coś w tym stylu.
• No cóż. I tak byś musiał to zrobić. - powiedział siadając koło niego.
• Tak wiem o tym. Ale nie chciałem go doprowadzić do płaczu.
• Nie chciałeś tego zrobić.
• A jednak to zrobiłem.
• A więc to tak. - powiedziała słabo Sakura pokazując że się wreszcie obudziła. - Ty – spojrzała na blondyna – zerwałeś z zakochanym w tobie Kibą który się przez ciebie rozkleił. A ty – spojrzała na szatyna – znowu kręcisz z młotkiem.
• W sumie to tak. - przyznał Uchiha.
• Co za popaprana drużyna – stwierdziła.
• Powiedziała lesbijka do której jeszcze nie dociera że jest w związku z dziewczyną.
• Taa... może i masz w tym trochę racji. - powiedziała.

   Z jej związkiem z Ino w zasadzie nic nie było w porządku od samego początku. Nie lubiły się nigdy i nagle ona wychodzi z tekstem „Od dawna mi się podobasz” to chyba nie jest normalne.

   Poza tym pod czas tej całej akcji z drużyną z dźwięku, ona dziewczyna która ją kocha patrzyła się na to z boku. Nie zareagowała tylko wlepiała swoje niebieskie oczy. Widziała jak Sakura cierpi. Czy gdyby naprawdę ją kochała potrafiłaby na to patrzeć?

   Całą drużyną udali się w stronę wierzy. Zostały im dwa dni na dotarcie tam. Całkiem wykonalne nawet nie musieli się nie wiadomo jak śpieszyć. Naruto zachęcał do rozmowy Sasuke. Gadali o jakiś tam nie istotnych bzdurach. Jednak bez dziewczyny. Ona myślami była ciągle przy Ino. „Czy ten związek ma przyszłość?” zastanawiała się. Nie chciałaby się angażować w coś co nie miałoby sensu.

   „Dlaczego ja jej tak nie kocham jak Lee kocha ją? Dlaczego to ja z nią jestem a to on był w stanie oddać za nią zwoje życie? Dlaczego mogłam na to wszystko patrzeć z boku, na jej cierpienie? Czy ja ją kocham, czy po prostu się w niej zakochałam? A może to zwyczajne zauroczenie? Sama już nie wiem...”

   „I gdzie ten Kakashi? Spóźnia się. Znowu. Aaa co ja się z nim mam.”

Puk puk. Ktoś zakukał do drzwi. Podszedł by je otworzyć. No w końcu.

• Spóźniłeś się! - Powiedział z wyrzutem.
• Przepraszam. Czarny kot przebiegł mi drogę i...
• Daruj sobie tą głupią historyjkę. - powiedział po czym wpuścił go do środka.

   Iruka podał jedzenie do stołu. Jedli w ciszy co jakiś czas patrząc na siebie i uśmiechając się.

• Wiesz co Iruś chciałbym z tobą o czymś porozmawiać. - powiedział tak poważnym tonem że nawet nie miał nic przeciwko zdrobnienia swojego imienia.
• O czym? - zapytał.
• Wiesz jesteśmy ze sobą już całkiem długo, co nie?
• No tak. - uśmiechnął się do swoich pięknych wspomnień związanych z Kakashim.
• Może moglibyśmy... razem zamieszkać? - nieśmiało zaproponował.
• Świetny pomysł!
• Tak?
• Tak!... tylko gdzie?
• No szczerze mówiąc chyba lepiej będzie u ciebie. Wiesz jednak to jest mieszkanie w centrum Konohy, koło rynku, nie daleko targu...
• No tak ale ty masz dwupoziomowe mieszkanie, na przedmieściach i też wcale nie tak daleko centrum z dziesięć minut drogi, a za to daleko od tego miejskiego hałasu.

• Nie wiedziałem że ci przeszkadza hałas. Przecież pracujesz w szkole a tam dzieci drą się w niebo głosy. - powiedział szarowłosy uśmiechając się.
• No bo nie przeszkadza, ale właśnie ze względu na moją pracę chyba należy mi się jakiś odpoczynek od hałasu, co?
• No tak. Ale moje mieszkanie jest wielkie, za wielkie jak na nas dwóch.
• Mówi facet który mieszka tam sam. - powiedział rozbawiony.
• No tak ale twoje jest przytulne, pełne ciepła, choć mało w nim światła i kuch przychodzi z ulicy... ale i tak jest o wiele lepsze od mojego wielkiego, zimnego, nawet nie pomalowanego, mieszkania.
• No właśnie jak przy tym jesteśmy. Dlaczego go nie pomalowałeś? I dlaczego na górze tylko jedne drzwi nie mają na sobie folii ochronnej?
• Jeśli chodzi o te pokoje na górze, to nigdy z nich nie korzystałem, może z dwa razy w nich byłem i stwierdziłem że nie ma potrzeby zdejmować z tych drzwi folii, co mi ona przeszkadza? A nie pomalowałem żadnego z pokoi bo nie miałem pomysłu na jakie kolory i w ogóle całkiem lubię biały kolor więc mi to nie przeszkadzało.
• No tak, albo zwyczajnie czas który mogłeś poświęcić na remont poświęciłeś na czytanie tych swoich zboczonych książeczek.
• Prawidłowo rozszyfrowałeś moje słowa, kochanie.
• Czyli postanowione.
• Co niby?
• Robimy u ciebie remont, malujemy ściany zdejmujemy folie ochronne i sprzątamy.
• Aha, a niby po co? - zapytał kiedy Iruka siadał mu na kolanach.
• Bo chcemy razem zamieszkać, a ja chcę zamieszkać w dużym jasnym mieszkaniu swojego chłopaka, które razem wyremontujemy.
• Ale...
• Proszę. Po pierwsze to mieszkanie kojarzy mi się w dalszym ciągu z moimi rodzicami, co nie jest dla mnie przyjemne. A po drugie (…)
• A po drugie to? - zapytał przytulając się do delfinka.
• Wiem że to od strony biologicznej nie możliwe ale chciałbym mieć z tobą dzieci, albo dziecko, zaadoptowane. Jak pewnie wiesz moi rodzice zginęli w walce z lisem o dziewięciu ogonach, stąd wiem że dzieciństwo bez rodziców jest trudne i boli. Dlatego chciałbym podarować, choć jednemu takiemu dziecku normalny dom, a razem z nim normalne dzieciństwo, rozumiesz mnie prawda?
• Tak rozumiem cię. To naprawdę szlachetne z twojej strony. Ale nie wiem czy ja jestem na to gotowy.
• Ja na razie też nie jestem. Ale nikt nie powiedział że to musi być teraz zaraz. Obaj musimy dorosnąć do takiej decyzji.
• Czyli masz w planach wypełnienie moich pustych pokoi kolorami i dziećmi najlepiej.
• Właśnie tak.
• To kiedy wybieramy kolory? - zapytał Kakashi.

• Neji gdzie ty byłeś? - zapytała Tenten. - Martwiłam się już o ciebie! Lee zdążył wydobrzeć i wstać a ty jeszcze nie wróciłeś... To powiesz gdzie byłeś?
• Nie twój interes.
• Pewnie z Sasuke – powiedział Lee.

• Już nie. Zbył mnie. To koniec.
• Tak? - zapytała z nadzieją dziewczyna.
• Tak, to już koniec z Uchihą. - powiedział całkiem spokojnie.

   „Nie wygląda na załamanego po rozstaniu. Nawet wygląda na szczęśliwego. Coś tu jest nie tak” stwierdziła w myślach.

   Drużyna Ino czekała już pod wierzą. Grubas poszedł się zdrzemnąć na ławce przy wejściu więc mieli od niego spokój. Usiedli na ławce obok.

• Ino chyba powinniśmy porozmawiać.
• Tak, a o czym?
• O Sakurze.
• Aha, a konkretnie.
• Ino, jak na dziewczynę bardzo cię lubię wiesz? I szanuje co u mnie też jest to nie byle co.
• Wiem o tym.
• Powiem ci szczerze i prosto z mostu. Powinnaś z nią zerwać.
• Dlaczego tak uważasz? - zapytała spokojnie.
• Bo widzę po tobie że, ty jej nie kochasz. Jak byś ją kochała nie patrzyłabyś się jak obrywa tylko rzuciłabyś się w jej obronie, a ty co? Ty się gapiłaś jak szpak w namalowane wrota.
• No ale...
• Czy ty w ogóle pokazałaś, nie powiedziałaś, pokazałaś że ją kochasz?
• No nie ale...
• No właśnie. Słuchaj ona się waha, a ty jej nie kochasz tylko się w niej co najwyżej zakochałaś ale to i tak nie na zabój. Z tego i tak nic nie będzie, ewidentnie między wami nie ma chemii, tak szybko się ulotniła jak ujawniła. To jest związek bez przyszłości. Ja ci radzę z nią zerwać, dopóki się nie zaangażowała.
• Tak myślisz?
• Tak. Obydwie nie będziecie nad tym płakały a tego nie warto ciągnąć kiedy na nic. Cud się nie stanie. Im szybciej to zrobisz tym lepiej będzie dla was obu.
• Dzięki Nara. Jak zawsze, mogę na ciebie liczyć.
• Wiem, wiem. A teraz też daj mi pospać.
  
  
  ***
  Sakuracia - przepraszam za pomyłkę! nie chciałam! ja chyba jestem ślepa, nie ma co :P I wedle twojego życzenia, wstawiam kolejną notkę :D
  
  
  Dobra uwaga ogłaszam coś BARDZO ważnego mianowicie: 
  KLAWIATURA NIE GRYZIE! i w związku z tą super wiadomością proszę was o co?
  o komentarze! (a co bym chciała w nich zobaczyć?) najlepiej: 
  - Co wam się podoba.
  - Co wam się nie podoba.
  - Co byście zmienili.
  - i Co byście chcieli przeczytać w moim wykonaniu?
  proszę was o to bo chcę poznać wasze zdanie na ten temat i co najważniejsze, ułatwi mi to pracę ;-) 
   Tak więc proszę was o komentarze (jakiekolwiek, nie muszą być koniecznie [choć było by miło] z odpowiedzią na moje pytania)