rozdział 32

Przepraszam z tak krótką notkę, ale cóż rozdział epizodyczny :P

    „Ona mnie całuje.” nie mógł uwierzyć w to co się działo. Koleżanka z drużyny, córka przyjaciela z dzieciństwa swojego ojca, którą przez to zna od małego właśnie go całuje. Ale nie jak przyjaciela w czoło czy policzek, bo tak go całowała już nie raz, ale jak by byli, nie wiem... razem? Bo dziewczyna z każdą sekundą pogłębiała pocałunek. To nie było normalne. Przynajmniej z jego punktu widzenia.

   Rodzice patrzyli na nich, zadowoleni z obrotu sprawy. Ojciec Nary, Shikaku i ojciec Ino Inoichi znali się od dziecka, mieszkali obok siebie a potem razem poszli do akademii by być razem w drużynie. Z czasem stali się najlepszymi przyjaciółmi, razem z ojcem Chojiego który jednak zawsze od nich odstawał.

Ich rodzice już, wtedy kiedy byli oni dziećmi, chcieli ich ślubu i tym samym połączenia ich rodzin. Jednakże postanowili w ostateczności dać im wolną rękę.

Jednak jedna i druga strona byłaby bardzo zadowolona gdyby jednak Shikamaru i Ino postanowiliby się pobrać.

   Przez lata na poważnie o tym nie rozmawiali, co najwyżej w żartach typu „uważaj bo na jednej ze wspólnych misji może naprawdę się w sobie zakochają?” a teraz cała czwórka widzi swoje dzieci całujące się ze sobą.

• Jest taka świetna zabawa! Ino i Shikamaru też się świetnie bawią, może zostaniecie jeszcze na chwilę? Dajmy jeszcze trochę czasu młodym. - na te słowa Nara odepchną dziewczynę od siebie, która w końcu przestała go całować. Słowa pani Yamanaka były wypowiadane z uśmiechem na ustach i wszyscy się z nimi zgodzili, więc zostawili ich samych.
• Ino... - powiedział cicho chłopak, nie wierzył w to co się działo, to musiał być sen.
• Wiem, wiem.
• Dlaczego to zrobiłaś? - zapytał z wyrzutem.
• Bo... wiedziałeś o tym że kiedyś nasi rodzice... planowali nasz ślub?
• Nie. A co to ma do rzeczy? Nadal chcą żebyśmy...?
• Tak. Ale nie chcą aranżować naszego ewentualnego małżeństwa. Jednak moi rodzice jak i twoi chcieliby nas zobaczyć na ślubnym kobiercu.
• Aha i co w związku z tym?
• Bo ja... chciałabym... dla nich...
• Ino tylko mi nie mów że dla rodziców wyszłabyś za mnie.
• Ale tak jest! Zresztą Shika spójrz na mnie! Żaden przyzwoity chłopak nie będzie mnie chcieć na żonę, tylko co najwyżej na kochankę. A tacy co by mnie chcieli, to się na mężów nie nadają. Obydwoje dobrze wiemy ze ja sobie do życia nikogo nie znajdę. A ja nie chcę być... porażką moich rodziców. Już wystarczy że nie jestem chłopakiem.
• Nie mów tak. Przecież twoi rodzice nigdy ci tego nie wypomnieli.
• Tak, ale oni zawsze chcieli mieć syna. - To był fakt. - Ja chcę ich uszczęśliwić i... ja nie chcę być sama całe życie.
• Nie będziesz. Chłopaki się do ciebie kleją.
• Tak, no nie o to mi chodziło, źle się wysłowiłam. Ja nie chcę mieć faceta tylko do kochania, ale odpowiedzialnego który nadaję się na przykład do założenia rodziny.
• Rozumiem, i co uważasz że się nadaję?
• Tak. A jeszcze jak moi rodzice by chcieli żebym wybrała ciebie...
• Rozumiem. Ino ja wszystko rozumiem ale ty nie przewidziałaś jednego. Ja nie chcę z tobą być, a już na pewno nie żenić się z tobą. - zobaczył smutek w jej niebieskich oczach, potrafił być szczery ale nie lubił ranić kobiet, no cóż taka jego natura. - to nie chodzi o to ze mi się nie podobasz czy coś. Ale zobacz my się znamy od zawsze, jesteśmy prawie jak rodzeństwo. Myślisz że potrafiłbym ożenić się z siostrą? - oboje się uśmiechnęli.
• Noo tak to było by trochę niezręczne.
• Trochę? Nawet ten pocałunek przed chwilą był, przynajmniej dla mnie, niezręczny... a właśnie to właściwie dlaczego mnie pocałowałaś? Postanowiłaś zawładnąć moim sercem i zacząć to już dziś?
• Mniej, więcej tak. - powiedziała jak zawsze śmiało i odważnie.
• Aha...
• Shikamaru! Idziemy już! - krzyknęła z dołu jego mama.

   Po czym walnął krótkie „cześć” i zszedł na dół.

   Gdy tylko weszli do domu jego ojciec powiedział do niego:

• Synu, musimy pogadać. - poniekąd poważnie ale nie zapowiadało się na kłopoty.

   Weszli do małego pokoiku zarezerwowanego tylko dla jego ojca. Usiedli naprzeciwko siebie przy stole. Po chwili weszła mama z herbatą którą postawiła na stole. Po czym poszła nie chcąc im przeszkadzać w męskiej rozmowie.

• O co chodzi? - zapytał Shika.
• O Ino. Jak pewnie już od niej wiesz, kiedyś rozmawialiśmy z jej rodzicami o waszym ewentualnym ślubie.
• Tak wiem o tym.
• Powiedź mi proszę... co ty do niej tak właściwie czujesz co?
• Ja? Do niej? Jest moją koleżanką z drużyny, którą znam jak siostrę, ale nic poza tym.
• Po tym co dzisiaj zobaczyliśmy...
• To nie było tak! - przerwał ojcu wypowiedź – ona mnie pocałowała, z zaskoczenia. Ja tego nie chciałem.
• Ale skoro cię pocałowała, to ty jej się pewnie podobasz...
• Nie. Ona rzeczywiście chciałaby za mnie wyjść ale ze względu na swoich rodziców.
• Rozumiem.

   Potem przy herbacie długo rozmawiał o tym z ojcem. Wytłumaczył mu wszystko, jak tylko potrafił, jednak nie wie czy mu się to udało. Jego ojciec nie wyrażał żadnych emocji.

• Shikamaru, nie ukrywam że ja z matką chcielibyśmy waszego ślubu, ale nie będę ani ja ani nikt inny was do tego zmuszał. Jednak mam do ciebie dość nietypową proźbe. Otwórz się trochę na płeć przeciwną, dobrze?
• Co?
• No co, co? Nigdy nie widziałem żebyś jakąś przyprowadził i z rzadną dziewczyną też cię nie widziałem. Uważaj bo zacznę cię uważać za geja. - chciał sobie zażartować z synem, jednak Shikamaru nie było do śmiechu.