Rozdział 10

Przepraszam za taką krótką scenę erotyczną, ale nie mam jeszcze wprawy... :(
(Gaara)
- Gaara! Zaczekaj! - zawołał za mną Sai, po skończonych lekcjach - Hej... - jego entuzjazm zgasł gdy zobaczył mróz w moich oczach. 
- Cześć. Chcesz czegoś?
   Przygryzł wargi.
- Chciałem pogadać i... przeprosić. Ja nic nie wiedziałem! Nie miałem pojęcia jak się czujesz, ja... 
- Nie ważne. - rzuciłem - Takie przeprosiny nie są nic dla mnie warte. Przepraszasz mnie bo masz wyrzuty sumienia, bo ostatnio dałem ci trochę do słuchania. 
- Nie! - pokiwał głową - Ja naprawdę zachowałem się jak ostatni dupek i...
- Zgadzam się. 
   Spuścił wzrok.
- Zrobiłem tak bo się bałem... - spojrzał mi w oczy a we mnie coś pękło - bałem się że, sam nie wiem czego. Tego że się wycofasz, ze nam nie wyjdzie...
   Prychnąłem.
- Wybaczysz mi?
- Może, ale musisz mi udowodnić że zasługujesz na wybaczenie. - dalej byłem twardy. 
   Pokiwał głową. 
- Rozumiem. Chcesz gdzieś dzisiaj wyjść? Na kawę, albo do parku? 
- Co?
- No w ramach przeprosin. - uśmiechnął się do mnie - Wiesz, jakoś muszę zasłużyć na wybaczenie. To jak?
- Dobra. - wzruszyłem ramionami. 
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
(Neji)
- Poproszę bukiet białych róż, tych długich. - poprosiłem Ino która pilnowała kwiaciarni swoich rodziców.
- Te długie są strasznie drogie, przeważnie daje je się pojedynczo. A poza tym taki bukiet będzie strasznie ciężki, nie wiem czy taki doniesiesz. - uśmiechnęła się do mnie - Sugeruje wziąć te średniej wielkości, tylko kupić więcej i przyozdobić je zielonymi liśćmi, a do tego związać całość granatową wstążką. Spodoba się Sasuke...
- Brzmi dobrze. - uśmiechnąłem się.
   Ino podeszła do wazonu z takimi różami o jakich mówiła i wyjęła odpowiednią ilość. 
- Białe róże... - westchnęła - muszę ci przyznać, masz gust. 
- Dziękuje. 
- Dla Sasuke lepsza będzie matowa kokarda, prawda? - zapytała gdy kończyła przyozdabiać bukiet. 
   Przytaknąłem.
- Ile to będzie? - zapytałem. 
- Prezent. Gdybyś nie chciał wziąć tych róż to i tak dziś musiałabym je wyrzucić, ale nie martw się postoją spokojnie jeszcze kilka dni i będą robiły efekt...
- Dziękuje. - powiedziałem chwytając za kwiaty - naprawdę ładny bukiet. 
   Uśmiechnęła się. 
- Nie ma za co. Tylko masz sie z nim pogodzić! - rozkazała jak było jej to w zwyczaju. 
- Ależ oczywiście. - uśmiechnąłem się i wyszedłem z kwiaciarni.
    Mam nadzieję że mu się spodoba. 
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
(Iruka)
- Kakashi miałeś pozmywać!
- A ty delfinku miałeś wrzucić na luz...
   Zarumieniłem się.
- Nie mów do mnie delfinku jak się na ciebie denerwuje! 
- Za ile obiad?
   Otarłem pot z czoła. 
- Za chwilę, ale wiesz... nie mam w czym nałożyć bo ktoś nie pozmywał...
   Hatake wstał z kanapy. 
- Już dobrze...
- Świetnie! A co to...? - powiedziałem sam do siebie kiedy Kakashi poszedł zmywać. 
   To katalog ślubnych obrączek! Zaznaczył kilka z części dla panów. Czyli on jednak podchodzi do tego poważnie!
   Schowałem ten katalog tam gdzie leżał.
- Skończyłeś? - zapytałem.
- Yhm... - brzdęknęło.
- Z dala od mojej zupy! Zaraz będzie obiad!
   Spuścić go na minutę...
   Ech...
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
(Sasuke)
- Kto tam?
- To ja Neji.
- Wejdź.
   Wszedł. Miał rozpuszczone włosy i wyglądał dobrze, jak zawsze. Ubrany był w Szarą koszulę i czarne rurki, a w ręku miał bukiet kwiatów. Moich ulubionych białych róż. 
- To dla ciebie. - podał mi je - Dziś byłaby nasza rocznica...
   Spojrzałem na niego morderczym spojrzeniem. Jak on mógł w ogóle powiedzieć to w formie przeszłej? 
   Wziąłem kwiatki, powąchałem je i dałem mu nimi w twarz.
- Byłaby?! JEST! 
   Dotknął swojego rannego policzka na którym pojawiły się ślady po kolcach róż. 
- Sasuke...
- Nie obchodzi mnie to rozumiesz? Nie obchodzi mnie to czy będziesz ze mną z litości czy nie! Ale ja chce być z tobą. - patrzył na mnie zszokowany - Czyli nie? - upewniłem się - Trudno. Neji..
   Zamknął mi usta swoimi. 
   Całował mnie namiętnie, jak na filmach. Tak jak nigdy mnie nie całował. 
- Neji...
- Po pierwsze, nigdy więcej  nie dawaj mi kwiatkami w twarz. Po drugie, nigdy więcej niech ci do głowy nie przychodzi zabijać się! I po trzecie, przepraszam. Tak masz racje to nasza pierwsza rocznica. - powiedział i pocałował mnie na nowo. 
    Teraz to dopiero zrobiło się bajkowo...
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
(Gaara)
- Rzuciłem gitarę. - przyznałem mu się upijając łyk piwa.
   Siedzieliśmy u niego w salonie i piliśmy piwo. Taa... niektórzy by to nazwali patologią picie w takim młodym wieku wieku. 
- Dlaczego? - zapytał - Przecież ty tak dobrze grałeś! 
- Tak ale granie dla samego siebie to nie to samo co granie dla kogoś...
- Ja przestałem rysować. Od obozu nie ruszyłem ołówka. 
- Też szkoda. - powiedziałem dopijając moje piwo. 
- Zawrzyjmy układ. Ja będę dla ciebie rysować, a ty dla mnie grać. 
- Nie. - powiedziałem stanowczo.
   Posmutniał.
- Dlaczego? - zapytał. 
- Bo obiecałem sobie że jeśli kiedykolwiek ruszę gitarę to tylko i wyłącznie dla osoby którą kocham. 
   Przełknął głośno ślinę. Ujął moją twarz w dłonie i spojrzał mi głęboko w oczy.
- Pokochaj mnie, Gaara. Pokochaj mnie na nowo. - poprosił. 
   Nie wiem czy zrobiłem to przez alkohol, czy przez impuls, ale go pocałowałem. 
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
(Deidara)
- Chłopcy wiedziałem że się pogodzicie!
   Uwierzcie mi lub nie, ale cieszyłem się jak głupi z tego że Sasuke i Neji znowu się zeszli. Młodszy brat mojego chłopaka od zawsze był dla mnie jak młodszy brat, a ostatnio jest dla mnie jak... syn. Poczułem się tak kiedy rozmawiałem z nim o jego próbie samobójczej i Nejim. 
   Kochał go, kocha go. Tak samo jak ja Itachiego. Itachi jest często oschły i nie ma dla mnie czasu, ale wiem że mnie kocha, nawet jak tylko widzimy się w nocy i nie zamieniamy pomiędzy sobą żadnego słowa na żywo przez kilka dni. 
   On jest ode mnie starszy, mądrzejszy, odpowiedzialniejszy. Na początku nasz związek przypominał sielankę, było jak w raju. Jednak niestety mój książę dorósł, znalazł pracę, a ja jego księżniczka musiałem to zaakceptować, choć na początku w ogóle nie było łatwo. Miał dla mnie mało czasu, a potem doszło jeszcze pisanie książek jakby sama praca dziennikarza była mało zajmująca. 
   Itachi był całymi dniami w pracy, ja nie rozumiałem tego i zerwałem z nim, Boże jakim ja byłem wtedy dzieckiem! Wyprowadziłem się z miasta, powiedziałem "Nie chce już nigdy więcej widzieć" choć tak naprawdę chciałem powiedzieć "Nie daj mi odejść proszę". A on? Przyjął to dobrze po czym, pojechał za mną i błagał o wybaczenie. 
- Deidara daj już spokój i daj im się sobą nacieszyć. - powiedział. Itachi.
- No dobrze, tylko Neji nie siedź tu za długo, to jednak szpital. A i nie hałasujcie! 
- Coś jeszcze? - zapytał rozbawiony Sasuke.
- Tak, bawcie się dobrze. - puściłem im oko i wyszedłem za moim chłopakiem. 
- Deidara?
- Co? - zapytałem w rewelacyjnie dobrym humorze. 
- Kocham cię. - szepnął mi do ucha. 
- Wiem. 
- I chcę się z tobą kochać...
- No to się cieszę... - udałem niewzruszonego. 
   Prychnął. 
   Jak ja go kocham. 
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
- Chce by od dziś było jak ostatniego dnia na obozie. - powiedział Gaara gdy Sai zdjął z niego koszulkę. 
- A ja chce byś został moim chłopakiem, od dziś na zawsze. - powiedział kiedy to No Subaku zdejmował z niego spodnie. 
- Od dziś już na zawsze - powtórzył i pocałował czarnowłosego. 
( treść o tematyce erotycznej)
    Sai kiedy już obydwaj byli nadzy usiadł na rudowłosym okradkiem i zaczął go całować po całym ciele, a rękoma bawił się sutkami. Gaara za to dotykał delikatnego ciała bruneta które było gładkie i blade jak jego własne. 
   Potem Sai włożył we wnętrze  zielonookiego palce by przygotować go na ciąg dalszy. Kiedy stwierdził ze już wystarczy wyjął je i sam się na niego nabił. 
   Gaara i Sai czerpali z tego jeszcze większą przyjemność niż na obozie. Teraz było inaczej. Gaarze śnił się właśnie sen na jawie, najpiękniejszy sen w jego życiu. 
- Nie przestawaj - wyszeptał Gaara kiedy przestał odczuwać ból a zaczął przyjemność. 
   Na zewnątrz było już ciemno, a w pokoju Saia nie świeciło się żadne światło. Jedyne źródło światła tej nocy to księżyc i pobliskie latarnie. Chłopcy ledwo widzieli swoje twarzy podczas ograzmu, jednak to był niezapomniany wieczór...

Odpowiedzi na komentarze:
Od mojego słoneczka - odpowiedziałabym ci tutaj na te wszystkie pytania, ale nie mogę bo nie chce nikomu spoilerować xD ale i tak to ode mnie wyciągniesz więc chyba nic nie szkodzi jak tu ci na to nie odpowiem :*

PISZCIE KOMENTARZE I ODPOWIADAJCIE W ANKIETACH!